عملیات سُندور انتقام دل‌های شکسته: زنانی که سرزمین متخاصم را لرزاند
مهاجمان مردان هندو را از زنانشان جدا کرده و از آن‌ها امتحان قرائت قرآن گرفتند. سپس، مهاجمان مردان غیرمسلمان را به گونۀ بی رحمانه کشتند
در دل شب، زمانی که آرامش به ظاهر بر سرزمین هندوستان سایه افکنده بود، دو زن شجاع با قلب‌های پر از درد و عزم راسخ در میادین نبرد با دشمن دیرینه اش پرداختند. صوفیا قریشی زن مسلمان، و ویومیکا سینگ از فرماندهان ارشد نظامی و از جنس زن در ارتش و نیروی هوایی هند، بامداد چهارشنبه، 17/2/1404 خورشیدی، فرماندهی عملیات موسوم به «سیندور/ سُندور» را بر عهده گرفتند.
عملیاتی که نه تنها برای انتقام از دشمن، بلکه برای نشان دادن قدرت و استقامت زنانی بوده است که در خط مقدم نبرد و فرماندهی برای عدالت در قبال زنانی ایستاده‌اند که دیگر خال هندو بر پیشانی نخواهند داشت. این عملیات به ویژه برای این دو فرمانده زن پر از معنا و مفهوم بوده است، چرا که در آن، مراکز گروه‌های تروریستی، به ویژه لشکر طیبه، در خاک پاکستان هدف قرار گرفتند و نشان داده شد که درد و رنج یک ملت می‌تواند به نیرویی عظیم برای تغییر، عدالت و مبارزه تبدیل شود.
این عملیات انتقام‌جویانه بر این دلیل سندور نامیده شده که گویایی انتقام زنان بیوه در حمله تروریستی پهلگام که دیگر نمی‌توانند به پيشاني خود خال سُندور بزنند. «سیندور/سُندور یا خال هندو یک نوع رنگ قرمزی است که دختران هندی پس از ازدواج در پيشاني خود خال‌کوبی می‌کنند. سندور نشانه‌ای از وفاداری، عشق، تعهد در فرهنگ، مناسک هندو و روابط زناشویی را نشان می‌دهد. زنان متأهل در فرهنگ‌های هندی از خال سندور برای نشان دادن وضعیت تأهل خود بر روی پیشانی استفاده می‌کنند.»
صوفیا قریشی و ویومیکا سینگ پیش از این نیز در چندین عملیات حساس نظامی مشارکت داشتند و در برابر دشمنان مردم هند ایستاده‌اند. اما این بار، عملیات موسوم به «سندور» به ویژه برای آن‌ها از منظر وفاداری، عشق و تعهد، احساسی‌تر و عاطفی‌تر بوده است. این عملیات انتقامی برای زنانی که در حمله تروریستی پهلگام شوهران‌شان را از دست دادند و دیگر قادر به زدن خال سندور بر پیشانی خود نیستند، عملیاتی شد. سندور، نمادی از وفاداری، عشق و تعهد در روابط زناشویی و فرهنگ هندی، حالا به نشانه‌ای از درد و رنج برای زنان بیوه و قربانی در برابر امنیت ملی هند تبدیل شده است.
در حمله تروریستی، 22 آپریل 2025، به منطقه‌ی پهلگام تحت اداره دولت هند در جامو و کشمیر، شبه‌نظامیان وابسته به جبهه مقاومت «تی آراف» که یک بخش از گروه تروریستی لشکر طیبه می‌باشد، به سمت گروهی از گردشگران هندی آتش گشودند که منجر به کشته شدن حداقل ۲۸ نفر و زخمی شدن بیش از ۲۰ نفر دیگر شدند. در این حمله، مهاجمان در منطقه‌ی که معمولا مقصد ماه عسل زوج‌های جوان است، مردان هندوستانی، از جمله تازه دامادها را به رگبار بستند.
مهاجمان مردان هندو را از زنانشان جدا کرده و از آن‌ها امتحان قرائت قرآن گرفتند. سپس، مهاجمان مردان غیرمسلمان را به گونۀ بی رحمانه کشتند و قلب‌های زنانی را که شوهران‌شان را از دست دادند، به سوگ نشاندند. یکی از این زن‌ها هیمانشی ناروال است، همسر افسر نیروی دریایی هند، وینی ناروال. تصویر غم‌انگیزی او که رسانه‌های هندی به صورت گستره منتشر شد، در کنار پیکر بی‌جان شوهرش که بدون خال سندور بر پیشانیاش زانو زده بود، به نمادی از بغض و اندوه ملی در هند تبدیل شد.
در همین‌حال، نرندرا مودی، نخست‌وزیر هند، سفر دو روزۀ خود به عربستان سعودی را ناتمام گذاشت و بامداد چهارشنبه، پس از حمله مهاجمان در کشمیر به دهلی‌نو بازگشت. آقای مودی بلافاصله پس از ورود به فرودگاه دهلی، جلسه اضطراری با حضور اجیت دوال، مشاور امنیت ملی، سوبراهمانیام جایشانکار، وزیر امور خارجه و ویکرم میسری، دبیر کل وزارت خارجه هند، برگزار کرد.
اما شب گذشته، بامداد چهارشنبه، 17/2/1404، این اندوه و بغض ملی در هند شکست، به عزم و اراده تبدیل شد. خانم صوفیا و ویومیکا دو فرمانده نخبه زن در ارتش و نیروی هوایی هند با فرماندهی دقیق خود، خاک پاکستان را هدف حملاتی کوبنده و قاطع قرار دادند. این عملیات تنها یک پیروزی نظامی نبوده، بلکه پیامی است به جهان که زنان در دل جنگ، می‌توانند نه تنها در صفوف فرماندهی قرار بگیرند، بلکه تاریخ را با خون و عزم خود تغییر دهند. برای آن‌ها، این نبرد نه تنها یک مأموریت نظامی، بلکه انتقام از زنانی بوده که دیگر نمی‌توانند سیندور «خال هندو» بر پیشانی بزنند و قربانی یک حمله تروریستی در ماه عسل خود شدند.
